تنهایی همیشه هم بد نیست!
گاهی بستری ست برای فکر کردن!
فکر کردن به چگونه زیستن!
فکر کردن به چگونه تنها زیستن.
تنهایی!تفکر!زندگی.
واژگانی عمیق.گاهی نامفهوم.گاهی سخت.گاهی موهبت!
تنها شدن!تنها بودن!تنها زیستن را باید آموخت.
روزها و شب ها بدون چشم منتظری.
ساعت ها بدون زنگ تلفنی.
هفته ها و ماه ها بدون پیامی!
و تنهایی نام دیگر مرگ است.
حال باید تفکر کرد در عدم زیستن را.
حال مغزم بهم میخورد از این حجم پارادوکس های نا مانوس.
وعارفان خداوندگاران پارادوکس اند!
شاید این ها آخرین خطوط نخوانده شده ی هم دانشگاهی سال ها پیشم بود که ترجیح داد بمیرد قبل از آن که بمیرد!
(اتاق دفتر کارم،کمی دلپیچه ناشی از استرس،نورکم سوی مهتابی،تنهایی دانشکده،غروب پنجمین روز دیماه97)
ها ,زیستن ,تنهایی ,گاهی ,فکر ,پارادوکس ,ها بدون ,فکر کردن ,تنهایی نام ,کردن به ,به چگونه
درباره این سایت